Het belang van een eigen hut:De tas en de tent

De tas en de tent

Vorige week heb ik verteld over de tas die ik gemaakt heb van tafelzeil.
Om een indruk te krijgen van die tas kun je een paar foto's op het blog van vorige week bekijken.

In de tas zit een stevige doos. Die is nog leeg. Ik weet inmiddels waar de tas mee gevuld gaat worden en wanneer hij in ieder geval op reis gaat. Op zondag 26 mei wordt de dag van het park gevierd en daar zal de tas bij zijn. Tot die tijd ga ik bezig met het maken van spullen om in de tas te stoppen. Wat dat precies is blijft nog even geheim. 

Ik verklap alleen dat het bruikbare materialen worden om mee langs de IJssel te struinen èn dat ik er fietsbanden voor nodig heb.

En de tent?

De tent die hieronder op de foto's is te zien is een tafeltent. Ik weet van de plaatselijke stoffenzaak hier in Deventer dat er in heel wat huiskamers inmiddels door heel creatieve moeders, oma's, vaders? zo'n tafeltent te vinden is. Ook ik deed daaraan mee door tafeltenten te maken voor menig neefje. Het is een simpel idee: Een tent op maat gemaakt voor je eigen eettafel. Neemt weinig ruimte in, is makkelijk op te bergen en de kinderen hebben meteen een heerlijke plek voor zichzelf. En dat is nou net wat kinderen leuk vinden.

Een aantal jaren geleden las ik in een schoolkrantje van een van mijn kinderen, dat op de vraag wat nou de leukste plek was in huis, 90 % van de kinderen antwoordde: mijn hut.

Een eigen plekje waar zij kunnen bepalen wat er gebeurt, welke regels er gelden en wie er binnen mogen
komen. Er spelen dus heel wat redenen mee die bepalen dat het hebben van een hut of tent zo waardevol is.


Dat is ook de reden waarom ik deze tent heb gemaakt voor mijn speltherapiepraktijk.

Op deze manier geef ik kinderen de mogelijkheid om zich even terug te trekken op eigen terrein. 

En daarnaast leren ze spelenwijs hoe het is om zelf te bepalen wat de regels zijn voor het spelen met de tent.
Deze tent gaat al een aantal jaren mee en is intensief gebruikt. Maar nog altijd is hij van onschatbare waarde. En kinderen weten dat als geen ander. Daarom ga ik door met het maken van tenten. Volgende week hoop ik een andere tent te kunnen laten zien. Die is nog in de maak en kan zowel binnen als buiten gebruikt worden. Nieuwsgierig? Kijk volgende week weer:  De tas en de binnen - buiten tent.

De eerste stap: een kwestie van doen.

De tas...

Ergens aan beginnen, een nieuwe stap zetten, gaat vaak niet vanzelf. Daar is moed voor nodig. En moed heeft weer te maken met het vertrouwen dat je hebt in jezelf. Denk je dat je het aankunt?
Hoe ouder we worden, hoe meer ervaring we krijgen in het zetten van stappen en in het ervaren van succes. 
Naarmate we meer succeservaringen hebben, durven we sneller nieuwe stappen te zetten. Stappen zetten hoort bij het leven. 

Een kind dat zijn eerste stapjes zet, de wil heeft om vooruit te gaan, hoe mooi is daarin te zien dat het spannend is. Een ietwat angstig gezicht. Maar als het kind zijn eerste stapjes heeft gezet, verschijnt er een glimlach op het gezicht; het is gelukt! Ik kan het!

In 2007 heb ik zelf de stap gezet om een eigen praktijk voor speltherapie te beginnen: Spel in Beeld. Speltherapie is een vorm van beeldcommunicatie. Kinderen communiceren via spelbeelden. Het is een vorm van therapie die speciaal ontwikkeld is voor kinderen die om welke reden dan ook vast zijn gelopen in hun ontwikkeling. Ik help hen doormiddel van spel ervaringen te verwerken, zodat zij zich weer sterk genoeg voelen om stappen te durven zetten. Naast speltherapie geef ik ook speladvies, spel op maat en praktijkgericht spelend leren, als zinvolle bijeenkomsten voor ouders en professionals. Informatie daarover is te vragen via spelinbeeld@home.nl.

Op dit blog wil ik graag de spelmogelijkheden van verschillende materialen laten zien. Dat kan variëren van het spelen met snoeiafval uit de tuin, tot het maken van geheel nieuwe tenten om vervolgens weer heerlijk mee te gaan spelen. 

Daarnaast ga ik vertellen over binnenste- buitenactiviteiten die georganiseerd gaan worden voor jong en oud, om zelf op zoek te gaan in de natuur naar bruikbare materialen. Iedereen is dan van harte uitgenodigd om samen op stap te gaan en iets nieuws te ontdekken. Maar nu eerst even iets over de eerste stap in het maken van iets nieuws en wat me inspireerde.

De spelmaterialen...

Het liefst gebruik ik restafval: Lege dozen, plastic doppen, oude lappen, takken uit de tuin of het park. Materialen waar ik iets nieuws van kan maken of bouwen.                                 

Of ik koop nieuwe stoffen om iets moois van te maken. Zoals de tas op de foto: gemaakt van tafelzeil. Het beeld vormde zich in mijn hoofd. De tas is op maat gemaakt om een stevige doos. Die had ik over van de verhuizing. Het is een stevige doos: ik kan erop zitten. Als ik er nou een tas omheen maak, kan ik die doos vullen met spullen en meenemen naar een plek waar ik maar wil. Ik kan de doos als tafel of stoel gebruiken. Of ik pak de tas zonder doos. Deze tas gaat op reis dat is zeker. Want binnenkort gaan er weer allerlei muzikale en niet-muzikale activiteiten plaatsvinden bij de Muziekkoepel in het Worpplantsoen en daar zal deze tas ook zijn. 

Wordt vervolgd...... volgende week: De tas en de tent.