Drukke jongens te spelen in huis? Zorg dat je goed voorbereid bent en daag ze uit! (1)

Hoe laat je een speelafspraak zo verlopen dat je er allemaal plezier aan beleeft?

Het overkwam me jaren geleden. Mijn dochter, toen 4 en smoorverliefd op een jongen in de groep, had met hem afgesproken bij ons te spelen. Ik vond het goed. Als ouder is het namelijk best fijn dat je kind een beetje aansluiting vindt bij kinderen in de groep en zo'n nieuw speelafspraakje helpt daarbij. Om 14.00 zou hij er zijn. 

Ik had de deur nog maar nauwelijks geopend of hij was al binnen. Liep regelrecht naar de kamer, klom daar op een grote luie stoel en wist binnen enkele seconden dat deze stoel met een hendel in allerlei standen te zetten was. 

Daarna zag hij de schommel die bij ons een tijdje midden in kamer hing ( leve de kamer-en- suite) en zwaaide binnen de kortste keren harder dan iemand ooit in ons huis had gedaan. 
Zijn schoenen konden het plafond raken!

Nu zijn meisjes daar voorzichtiger in en mijn zoon was op dat moment net 2 dus die kon deze prestatie nog niet leveren. Daarom was het op dat moment toch even schrikken: wat gebeurt hier allemaal? Een soort wervelwind trok door het huis. En ik kon er alleen maar naar kijken....

En ook al ging er niets kapot, één ding wist ik zeker: dit zou me niet nog een keer overkomen. Een volgende keer zou ik goed voorbereid zijn.

Dus toen ik wist dat mijn dochter nog steeds dol was op deze jongen en er zeer binnenkort een volgende speelafspraak zou komen, heb ik alvast wat spullen bewaard. Zo hadden we door aankoop van een nieuwe kinderfiets (zo een die je nog zelf in elkaar moest zetten en dus met doos en al mee naar huis kon nemen) een mooie doos in huis die ik meteen apart heb gezet in geval dat.

En een paar dagen later was er een tweede speelafspraak met de jongen. 

De binnenkomst verliep deze keer wat rustiger. Hij kende het huis nu en hoefde niet meer op ontdekkingstocht. Bij het zien van de doos werd zijn fantasie geprikkeld. Allerlei ideeën over wat je allemaal met deze doos zou kunnen doen werden meteen met mijn dochter gedeeld. Zullen we...of nee.....
Op de achtergrond hoorde ik het allemaal met plezier aan. Wat een fantasie!

Uiteindelijk ontstond het idee om een huis te maken. Dat leek ze allebei een goed plan.

Toen de contouren van het huis zichtbaar werden, was er meer spelmateriaal nodig. Op dat moment ben ik met ze mee gaan denken om ervoor te zorgen dat hun plan ook echt vorm kreeg. Ik heb ze geholpen met het halen van stoeltjes en een tafel en trok een paar bakken met servies en kookspulletjes uit de kast. 

Meer was niet nodig om het spel  van "vadertje en moedertje" op gang te brengen. 

Van druk gedrag bij deze jongen was geen sprake meer. Hij had zijn aandacht volledig gericht op het spel in het huis dat ze samen hadden gebouwd. En hij leek zijn rol als vader heel serieus te nemen. Deze betrokkenheid was voelbaar en hoorbaar. Het huis was netjes ingericht, alles had een plek.

Er werd op rustige toon gesproken. Het klonk als een echte vader en moeder die steeds in overleg gingen met elkaar over wat er allemaal gedaan moest worden.

En zo halverwege de middag werd er natuurlijk ook iets gedronken in het huis. Met wat lekkers erbij.

Dat voelde als een beloning op wat er allemaal tot stand was gekomen deze middag. 

Ik was tevreden. Door me enigszins voor te bereiden en hier en daar een beetje te helpen had ik deze kinderen een plezierige middag kunnen bezorgen. En daar was zelfs de moeder van deze jongen me dankbaar voor. 

Volgende week deel 2 over drukke jongens te spelen.