Soms is het fijn om baas te spelen over je grote broer. In spel lukt dat zonder ruzie te maken...
Je zal het maar hebben: een oudere broer of zus èn een jonger broertje of zusje. De middelste zijn in een gezin geeft je een bijzondere positie. Er is ooit een lied over geschreven en gezongen door kinderen voor kinderen. "Ik zit hier wel mooi op de wip, tussen de wal en het schip, met een broer op mijn schoot en een zus op mijn lip." Geen luxe positie.
Ik ken het uit ervaring. En dat is waarschijnlijk waarom ik het om me heen ook zie:
Middelste kinderen die soms enorm kunnen worstelen met hun plek binnen het gezin.
Vorige week hoorde ik een mooie oplossing voor dit probleem.
Het spel ging over een tijdmachine, over schepen en kapiteinen, over de Middeleeuwen, schatten en over een vader met kind. Gespeeld door kinderen van 6,7 en 9 jaar.
Die tijdmachine trok als eerste mijn aandacht. Zelf heb ik dat altijd een mooi middel gevonden om je fantasie in kwijt te kunnen. En dan ging het niet eens zozeer om het vliegen of reizen naar een andere tijd. Je kon overal naar toe en maakte je eigen passende wereld. Ik had er ook een liedje bij bedacht. Maar dat ter zijde. Ik spitste mijn oren vanwege die tijdmachine. Waar ging die naar toe? Welk spel werd hier gespeeld? "Kom we gaan naar de Middeleeuwen". De Middeleeuwen! Hoe kwamen ze daar zo bij? Geschiedenis op school leek me sterk, want daar ben je met 7 jaar nog wat jong voor.
"Dan was ik de kapitein van een groot schip", zei de oudste. Daar was de ander het in eerste instantie niet mee eens, maar volgens mij gingen zijn gedachten zo snel dat hij genoegen nam met de rol van matroos. En toen het spel verder ging bleek waarom hij die rol ook goed vond. Het spel werd namelijk bepaald door de matroos. "Kapitein, ik ga ......". En: " Baas, we moeten..." " Ik bewaak onze schat..." En zo ging dat een tijdje door. Deze jongen genoot duidelijk van dit spel waarin hij kon bepalen over wat er gespeeld werd.
En zo kon deze jongen in het spel, waar ogenschijnlijk zijn broer als kapitein de hoogste rang had, hem toch de baas zijn.
Maar de jongen was één ding vergeten: Dat er een tijdmachine was. Dus toen zijn broer er genoeg van had stapte deze in de tijdmachine en reisde naar de tijd waarin hij de vader was van een kind ( zijn zusje). Weg van de matroos. De matroos had het nakijken. Hij probeerde zijn broer nog wel over te halen weer terug te komen naar de Middeleeuwen, maar zag in dat dit niet ging lukken. Wel was hij nu als matroos de baas van het schip met de schat. Een schrale troost, want zijn grote broer was toch degene die uiteindelijk het verloop van het spel bepaalde.
Dat het in dit spel ook over de Middeleeuwen ging had waarschijnlijk te maken met het project waar deze kinderen op school mee bezig waren: Deventer als Hanzestad.
Het schip op de foto is te bewonderen op het station in Deventer. Het is een project waar de Hagenpoortschool aan mee doet. En dat het interessant is voor kinderen en indruk maakt, bewijst het spel. Waarschijnlijk voelden deze jongens zich ook echt even in die andere tijd: Die van de Middeleeuwen. En die schat bleek echt: een stuk van een fles, ergens in de buurt gevonden komt echt uit de Middeleeuwen.
En en al avontuur! In spel en werkelijkheid. Net als het spelen met de tijdmachine: zo ben je baas, en zo zit je weer in de harde werkelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten